De schokkende waarheid over Paracetamol

15 oktober 2023

Paracetamol wie gebruikt het nou niet?

Paracetamol is een veelgebruikte pijnstiller die dagelijks door miljoenen mensen wordt ingenomen bij o.a. hoofdpijn, spierpijn, rugpijn, verkoudheid, menstruatiepijn, koorts en kiespijn. Hoewel het gemakkelijk verkrijgbaar is, kan paracetamol gevaarlijke bijwerkingen hebben. Het kan zelfs schade aanrichten aan de lever en nieren en in sommige gevallen zelfs levensbedreigend zijn.

Helaas wordt de indruk gewekt dat paracetamol een onschadelijk middel is. Er zijn zelfs reclames op tv die suggereren dat het handig is om in huis te hebben voor het geval er een pijntje opdoemt. Maar paracetamol is niet zo onschuldig als het lijkt.

Paracetamol moet, net als andere medicijnen, worden afgebroken in de lever. Dit gebeurt voornamelijk door CYP-enzymen. In mijn praktijk zie ik vaak dat die CYP-enzymen verminderd of niet tot nauwelijks hun werking doen, waardoor het afbreken van paracetamol moeilijker wordt.

Bovendien heb je het stofje glutathion nodig om de toxische afbraakproducten van paracetamol te neutraliseren. Bij hoge doses of langdurig gebruik van paracetamol worden de glutathionreserves uitgeput, waardoor toxische afbraakproducten zich kunnen opstapelen en leverschade kunnen veroorzaken. Bij een gebrek aan glutathion worden ook de mitochondriën (de energiecentrales van de cel) in de lever beschadigd, zodat deze niet meer voldoende energie kunnen aanmaken en de cellen uiteindelijk afsterven.

Mogelijke bijwerkingen van paracetamol zijn onder andere:

• Misselijkheid
• Overgeven
• Vermoeidheid
• Slapeloosheid
• Hoofdpijn
• Overgevoeligheid
• Allergische reacties: huiduitslag, rode huid, gezwollen keel etc.
• Benauwdheid
• Angst
• Leverschade
• Nierschade
• Ontsteking van de alvleesklier
• Bloeddrukdaling of -stijging
• Verhoogd risico op astma bij kinderen van wie de moeder paracetamol nam tijdens de zwangerschap.

Symptomen van levertoxiciteit

Binnen enkele uren na een paracetamoloverdosis word je meestal misselijk en moet je overgeven. De rechterbovenkant van je buik kan pijnlijk aanvoelen. Tekenen van leverfalen – geelzucht, verminderd bewustzijn en bloedingen – kunnen binnen de 24 uur optreden, maar kunnen ook pas na twee of drie dagen verschijnen. Heel hoge doses kunnen sterke verzuring van het bloed en coma veroorzaken. De diagnose van een paracetamoloverdosis kan bevestigd worden door verhoogde bloedwaarden van de leverenzymen. Deze enzymen komen in het bloed terecht wanneer de lever beschadigd wordt.

Ook een verhoogde concentratie van bilirubine in het bloed kan wijzen op leverschade. Bilirubine is een afbraakproduct van hemoglobine. Het wordt door een gezonde lever uit het bloed verwijderd.

Een vertraagde bloedstolling  kan ook een indicatie zijn. Stollingsfactoren worden in de lever aangemaakt, maar wanneer de lever beschadigd is, worden er niet genoeg aangemaakt en duurt het langer voor het bloed stolt. Wanneer deze abnormale waarden al in het bloed worden waargenomen op het moment dat de behandeling van een paracetamoloverdosis gestart wordt, is volledig herstel moeilijker.

Daarnaast heeft paracetamol  interactie met andere medicijnen, waaronder antivirale middelen, antibiotica, middelen tegen jicht en medicijnen tegen epilepsie. Dit betekent niet dat je geen paracetamol mag gebruiken. Het kan helpen bij hevige pijn of koorts. Maar het is belangrijk om je bewust te zijn van de mogelijke bijwerkingen en om het niet zomaar te slikken, omdat het bijvoorbeeld even niet uitkomt dat je je niet lekker voelt.

Wil je meer weten?

Gebruik jij regelmatig paracetamols en ben je benieuwd naar je ontgiftingscapaciteit van je lever? Maak dan een DNA-leverpaspoort aan. Door middel van speeksel wordt er gekeken naar de werking van je CYP-enzymen en weet jij hoe goed je bijvoorbeeld paracetamol kan ontgiften. Meer weten? Maak dan een afspraak voor een vrijblijvende kennismakingsgesprek.

Hoe je lever en stress je darmen saboteren

1 augustus 2023

Het COMT-gen speelt een essentiële rol bij het verwerken van catecholen (verbindingen in zwarte en groene thee, koffie, chocolade en een aantal kruiden zoals pepermunt, peterselie en tijm), oestrogenen en belangrijke neurotransmitters zoals dopamine, noradrenaline en adrenaline.

Deze neurotransmitters zijn verantwoordelijk voor het verwerken van gedachten en emoties in ons brein, wat directe gevolgen heeft voor onze reactie op stressvolle situaties.

Stress is niet alleen onze reactie op uitdagende omstandigheden, het omvat ook de fysieke reactie van ons lichaam op stressfactoren. Deze reactie wordt mede bepaald door genen, met het COMT-gen als belangrijke speler. Wetenschappelijk onderzoek toont aan dat een cluster van genen rond het COMT-gen aanzienlijke invloed heeft op hoe we stress ervaren en verwerken.

Invloed uitoefenen op het COMT-gen

Gelukkig kunnen we invloed uitoefenen op het COMT-gen door specifieke aanpassingen in onze voeding, levensstijl en het gebruik van supplementen. Op deze manier kunnen we indirect de balans van hormonen beïnvloeden, waardoor we onze “stressbestendigheid” kunnen opbouwen.

Het is interessant om te weten dat je DNA-variant van het COMT-gen (Met/Met, Val/Val en Val/Met) vastgesteld kan worden via DNA-onderzoek. Afhankelijk van deze variant kun je technieken leren om stressvolle situaties persoonlijk effectief aan te pakken. Jouw DNA bevat als het ware een unieke handleiding voor jouw omgang met stress.

De verschillende varianten van het COMT-gen kunnen verklaringen bieden voor veelvoorkomende stressgerelateerde klachten. Bij een te actief COMT-gen worden neurotransmitters te snel afgebroken, waardoor geluksgevoelens maar kort aanhouden. Ook hormonen die energie geven, worden te snel afgebroken, wat kan leiden tot vermoeidheid en lusteloosheid. Een traag werkend COMT-gen zorgt juist voor het lang aanhouden van bepaalde hormonen, wat moeite kan veroorzaken om in slaap te komen of diep te ontspannen, resulterend in een opgejaagd gevoel.

Onderzoekers hebben diverse aandoeningen in verband gebracht met een te traag of te snel werkend COMT-gen.

Langzaam werkende COMT-gen:

• Aan stress gerelateerde hoge bloeddruk
• Paniekstoornis
• Angststoornis
• ADD met hyperactiviteit
• Bipolaire stoornis, met name manie
• PMS
• Baarmoederkanker
• Borstkanker
• Zwangerschapsvergiftiging
• Fibromyalgie
• Ziekte van Parkinson
• Vleesbomen
• Cardiomyopathie als gevolg van stress
• Hartinfarct

(te) Snel werkende COMT:

• ADHD; aandachtsverlies, multitasken, onvermogen om te focussen
• Depressie
• Leerstoornis
• Verslavingsstoornissen (alcohol, drugs, winkelen, etc.)

Het COMT-gen biedt ons een waardevol handvat voor het begrijpen van onze stressbestendigheid.

Een actief COMT-gen kan leiden tot vermoeidheid en lusteloosheid als reactie op stress, terwijl een minder actief COMT-gen kan zorgen voor slecht slapen en moeilijk ontspannen.

Het goede nieuws is dat we de expressie (activiteit) van het COMT-gen kunnen beïnvloeden door gedragsaanpassingen, het wel/niet gebruiken van bepaalde voedingsstoffen en supplementen.

Bij klachten gerelateerd aan het COMT-gen wordt een unieke aanpak gehanteerd. Met behulp van DNA-onderzoek wordt jouw genetische aanleg voor stress geanalyseerd, terwijl aanvullende diagnostiek naar disbalansen in systemen en organen kijkt. Ook de hormonale spiegels en neurotransmitters worden onderzocht om hun onderlinge verhouding te begrijpen.

Ben je geïnteresseerd geraakt? Vraag dan een vrijblijvend telefonisch kennismakingsgesprek aan, zodat we kunnen kijken of mijn werkwijze goed aansluit bij wat je zoekt en nodig hebt voor je herstel.

Lees hier meer over de voordelen van een DNA leverpaspoort